Çok farklı bir açıdan Atlasjet olayı: Havacı mı işadamı mı?
Atlasjet'in Isparta uçağı düştüğünden bu yana yazılan çizilene bakılırsa konumuz uçak kazası değil Atlasjet kazası... Son olarak, kazada yakınları kaybedenler kendilerine tahsis edilen Atlasjet uçağına binmeyi reddedip THY ile uçağı ile uçmayı tercih ettiler.
Ortada çok büyük bir "güven" sorunu olduğu anlaşılıyor. Atlasjet konuşsa da, krizi yönetmeye çalışsa da.
Peki bu sorunun kaynağı gerçek mi, yani Atlasjet gerçekten kötü yönetilen bir havayolu mu? Yoksa Atlasjet iyi yönetiliyor da kendini mi ifade edemedi bu güne kadar. Bu nedenle de güvenilmediği için kimse dediğine inanmıyor! Yaklaşık birbuçuk yıl boyunca Atlasjet'in tüm pilotlarına ve hosteslerine "marka kültürü" eğitimi verdim.
Proje Atlasjet'in başarılı CEO'su, yılların pilotu Tuncay Doğaner'in projesiydi. Tuncay kaptan mükemmel bir CEO. Sivil Havacılık işini çok iyi biliyor. O dönemde Atlasjet'in % 45'i Öger Holding'e, % 45'i ETS'nin sahibi Murat ve Mehmet Ersoy'a aitti. % 10 kilit hissenin sahibi ise Tuncay Kaptan'dı. Tuncay Kaptan'ın önceliği de "havacılık" olduğu için her şey "havacılık sektöründe" öncü marka olmanın gereklerine neyse ona göre yapılıyor, hem reklam hem de kurumsal iletişim işi de "gereksiz maliyet" unsuru olarak görülmüyordu. Bu dönemde Atlasjet'in çok konuşulan "Biz İkinciyiz" reklam kampanyası gerçekleştirildi.
O günlerde gerçekten çok güzel eğitimler yaptık... 600'e yakın Atlasjet pilot ve hosteslerini yaklaşık on saatlik bir eğitimden geçirdim. Atlasjet müthiş bir aile ruhu yakaladı. Tüm Atlasjet personeli gerçekten hayat dolu, iyisini yapmak isteyen, işine dört elle sarılan çok kaliteli insanlardı (Isparta'da kaybettiğimiz pilot ve hostesler de aynı eğitimden geçip öğrencim olmuşlardı. Hepsinin derslerdeki halleri gözlemin önünde...
Bu nedenle acım büyük). Bir süre sonra 2006'nın sonlarında ETS'nin sahibi Mehmet ve Murat Ersoy kardeşler Öger Holding'e ait % 45 hisseyi satın aldılar. Böylece "havacı" Tuncay kaptan'ın elindeki % 10 hissenin "kilit hisse" özelliği ortadan kalktı.
Mehmet ve Murat Ersoy kardeşlerin ticari yaşam öyküleri kuşku yok ki gerçek bir başarı öyküsü. Atlasjet'te de % 90 hisse ağırlığıyla "olması gereken" neyse sadece onu yapmaya başladılar. Sanmayın ki bakımdan, oradan buradan tasarruf yapmaya kalktılar. Zaten bu konuda sivil havacılık sektörünün kuralları o kadar sıkı ki kişiye bağlı bir uygulama yapmak mümkün değil! Ancak Murat ve Mehmet Ersoy kardeşlerin öncelikleri "havacılık" değil "turizm" ve buna bağlı olarak da "kârlılık" yani işadamlığı idi.
Bu nedenle de Atlasjet'in satışı arttırmaya yarayan reklam iletişimini kesmediler ama Atlasjet'i kurumsallaştıracak (global compact, corporate governance) uygulamalara yatırım yapmadılar, buna bağlı güven yaratacak kurumsal iletişimi de görmezden geldiler. "Mış" gibi yaptılar...
Sonuçta da olasılıklar içindeki normal bir kaza kısa sürede "Atlasjet kazasına" dönüştü. Kara kutu incelemesi sonucunda da çok fazla bir şey bulunacağını sanmıyorum. Gerçekten tam olarak nedenini bilmediğimiz bir konuda Atlasjet'in algıları ve tabloid gazetecilik güdüleriyle önemli bir havacılık markasını yerle bir ediyoruz ve edeceğiz hepsi bu.
Umarım Atlasjet bu krizden kurtulur ve yoluna devam eder. Çünkü Atlasjet bu krizi kurumsal iletişim yönüyle hak etse de havayolu işletmeciliği açısından hak etmiyor. Tuncay Doğaner de, Murat ve Mehmet Ersoy kardeşler de bu uçak düşmesinin sonuçlarını bu kadar ağır ödemeyi hak etmiyorlar. Ama bir dönemin yanlış öncelikleri intikam alıyor işte...
Eğer bu krizi aşarsa da Atlasjet'in yapacağı tek şey var kurumsallığa ve kurumsal iletişime yatırım yapmak... Çünkü bir ikinci olasılık, Allah korusun, bırakın Atlasjet'i ETS'yi bile bitirebilir. Ne dediğimi anlamak isteyen THY'ye baksın... Bugüne kadar kaç uçağı düştü? Ve hâlâ niye ayakta!
